Luźne myśli Jędrka

„…W jaki sposób przemieszczała się armia Jagiełły? Ja już pomijam ten fenomen budowy mostu łyżwowego przez Wisłę, bo przecież tą wiedzę i umiejętność posiadały już legiony rzymskie i Aleksander Macedoński i inne starożytne armie, ale wybudowanie mostu o długości około 500 metrów w ciągu niespełna jednego dnia…”

„Cała natomiast operacja budowy i przeprawy tak wielkiej armii z tysiącami wozów taborowych, załadowanymi żywnością, bronią, bombardami, kamiennymi kulami armatnimi i „Bóg wie, czym tam jeszcze” trwała zaledwie trzy dni i to jeszcze w wielkiej tajemnicy…”

„…Zgodnie z przekazem Jana Długosza, postanowieniem z dnia 25 listopada roku pańskiego 1411, król Władysław Jagiełło nakazał, aby co roku 15 lipca we wszystkich kościołach Królestwa Polskiego były odprawiane Msze św. i procesje. ” … Wtedy też król Władysław i stany wszystkie, duchowne i świeckie, zgodną wolą i postanowieniem uchwaliły, aby dzień Rozesłania Apostołów w całym Królestwie Polskim uroczyście jako święto był obchodzony i by uczyli ojcowie synów swych i prawnuków i potomków wszelkich, żeby dzień ten … czcili i w trwałej zachowali pamięci …”

Więcej opowie Wam Jędrek.

Obchody pierwszego święta narodowego upamiętniającego Wiktorię Grunwaldzką trwały nieprzerwanie do III rozbioru Rzeczypospolitej. Żadne inne wielkie zwycięstwa polskiego oręża łącznie z Wiktorią Wiedeńską nie wpłynęły na zmianę terminu i rangę tego święta narodowego obchodzonego nieprzerywalnie od 1412 r. Nawet zmiany po soborze trydenckim pozwoliły na świętowanie w polskiej prowincji kościelnej dnia Rozesłania Apostołów na pamiątkę zwycięstwa odniesionego przez Polaków nad Krzyżakami. Niestety po odzyskaniu niepodległości w roku 1918, nigdy nie wrócono do tradycji święta narodowego z dnia 15 lipca, z wielką szkodą dla pamięci naszych przodków i tradycji współczesnych pokoleń. Bo pamięć o Wiktorii Grunwaldzkiej przez pięćset lat była jednym z ważniejszych filarów naszej świadomości i tożsamości narodowej.